ساعت ها خوابند
هوا سدی بود و او آبی
او سنگی بود و عمر او شیشه
از لذت عذوبت بود
چون جام شیر یلدا بود
از خستگی برفت خانه
چون خیز من ولی آرام
چون عاشقی عذاب داشت
چون یک تبر بود ریشه
من آینه چو این زیبا
قرمز و روشن چو گل عاشق
که غم دیده می شود هر گاه
من که می دیدم و سوختنت در آن
در این آتش قرمز و بی رحم بسوزد
پرش چون که من می خوابم
در این خاک و خاکستر خاموش
چو گل نوشکفته بسی زیبا
زندگی باشد و جان او عاشق
که من بیدار و ساعت ها خوابند
خبرنامه وب سایت:
آمار وب سایت:
بازدید دیروز : 349
بازدید هفته : 2119
بازدید ماه : 6417
بازدید کل : 235984
تعداد مطالب : 828
تعداد نظرات : 11
تعداد آنلاین : 1
<-PollItems->
|
||