نوستالژی ماندگار ورزش ایران

17سال پیش، روز 8 آذر سال 76، توی راهنمایی بودم و متاسفانه شیفت بعد از ظهر. به همت مدیر عزیزمون تلویزیونی رو فراهم کردن توی راهروی مدرسه تا همه ما بتونیم این بازی حساس رو تماشا کنیم. فشار وحشتناک استرلیا که توی 50 دقیقه دو گل به ما زد و شاید 10 گل نزد.

دقیقا بعد از گل دوم بود که "پیتر هور" به درون زمین بازی آمد و تور دروازه ایران را پاره کرد. پیتر البته به این دست اغتشاشات در زمینهای ورزشی معروف بود. او پیش و پس از این رخداد، بارها دست به اغتشاشاتی مانند ایجاد اغتشاش در دوی ماراتون المپیک سیدنی، ورود به پارلمان، برهم زنی مراسم یادبود خواننده معروف، مایکل هاچنز، بر هم زنی تنیس اوپن استرلیا، مسابقات اسب دوانی ملبورن و ... زده بود. در این بازی اما به گواه تاریخ و همه بازیکنان ایران و حتی والدیر ویرا، سرمربی برزیلی ایران، تاخیری که او در بازی به وجود آورد، روند بازی را دگرگون کرد و از تیم بازنده و دفاعی ایران، تیمی پرجرات ساخت که در طی چند دقیقه 3 حمله خطرناک به روی دروازه استرلیا پدید آورد و بازی باخته را به تساوی کشاند.
اوج ترشح آدرنالین بود در آن عصر به یادماندنی. آدرنالین شادی پس از گل دوم و آدرنالین آن 10 + 8دقیقه وقت باقیمانده. همه ما روی صندلیهای سالن ایستاده تمام 8 دقیقه وقت تلف شده بازی را به تشویق پرداخته بودیم به گونه ای که تا روزها پس از آن صدایی از حنجره گرفته ما برنمی آمد.

به هر حال 17 سال از شیرین ترین خاطره ورزشی همه ایرانیان میگذرد و یادآوری آن خاطره برای ما همواره دلنشین است. نوستالژی ماندگار ورزش و جشن ملی آن روز را هرگز فراموش نمیکنم.